Magazine 1: De toestand rondom het overlijden
V. 1. Zijn alle ‘geesten' gekoppeld aan de aarde of hebben zij ook toegang tot het gehele planetenstelsel?
2. Ondervinden zij daadwerkelijk een grotere macht of staat iedereen op gelijke voet?
3. Is iedereen op aarde overgeleverd aan een lot? Staat een bepaalde datum vast voor elk individu wanneer hij of zij sterft?
Klik hier voor het antwoord
A. 1. Dit is afhankelijk van het persoonlijke niveau van bewustzijn. Ongeveer 18 procent van de overledenen zijn op de een of andere manier nog verbonden met de aarde. Hiervoor zijn uiteenlopende redenen aan te wijzen maar vaak is de oorzaak een gebrek aan inzicht en/of lichamelijke begeerte.
Naarmate het bewustzijn groeit, groeien ook de mogelijkheden om op verkenning te gaan in het ‘Heelal’.
2. Een 'hogere macht' is er altijd. Of je deze als zodanig ervaart is ook weer afhankelijk van het niveau van bewustzijn. Soms (zeker niet zelden) is de 'hogere macht' een zelfgecreëerde illusie. Die is ingegeven door bijvoorbeeld angst als mensen verstrikt zitten in bepaalde geloofssystemen. Vanaf een bepaald niveau van bewustzijn kun je 'het hogere' op een intelligente, opbouwende manier ervaren en in je leven toepassen. Naarmate het bewustzijn ruimer wordt, kun je zelfs 'samenwerken' met een hogere macht.
De definitie van een ‘hogere macht’ kun je omschrijven als een bewustzijn dat groter is dan dat van jezelf.
3. Het moment van sterven is niet aan een eerder bepaalde datum gekoppeld. Het is meer afhankelijk van actie en reactie binnen het persoonlijke energiesysteem. Door niet juist te reageren op bepaalde magnetische gebeurtenissen kan iemand telkens weer opnieuw geconfronteerd worden met soortgelijke problemen. Dit kan een fysieke storing (ziekte) tot gevolg hebben die zelfs kan leiden tot overlijden. Ook onvoorziene gebeurtenissen (dit minder vaak bij een bepaald niveau van bewustzijn) kunnen plaatsvinden waardoor een leven vroegtijdig kan beëindigen. Maar ook 'volbrenging' kan aanleiding zijn voor de Ziel om zich terug te trekken.
V. In de film Staya Erusa wordt meerdere malen een percentage genoemd, bijvoorbeeld: twee derde van de overledenen... Op basis waarvan werd dit percentage bepaald?
Klik hier voor het antwoord
A. Het antwoord ligt in een 'ruimere' manier van denken. Zoals te zien is bij het “verhaal van Harry Beckers” heeft Harry een voortdurend en directe toegang tot een deel van zijn Bewustzijn. Hierdoor is hij in staat om achter de werkingsmechanismen van bepaalde onderwerpen te kunnen kijken en deze ook te begrijpen. Eigenlijk is het heel eenvoudig. Als je een bepaald onderwerp hebt bestudeerd en hier inzicht in hebt, zul je dit nooit met twijfel en aarzeling maar met gepaste zekerheid uit kunnen leggen.
Trouwens, met betrekking tot de percentages bij dit specifieke onderwerp zou ieder ander met voldoende inzicht én met een flinke dosis mensenkennis waarschijnlijk aardig in de buurt komen van diezelfde percentages. Je kunt namelijk tijdens het leven al in grote lijnen zien hoe het mensen na hun overlijden zal vergaan.
Waarschijnlijk zullen onderwerpen als deze over honderd jaar voor iedereen als vanzelfsprekend zijn. Nog niet zo heel lang geleden dachten we dat de aarde plat was en vanuit die denkwijze is het onmogelijk te verklaren hoe een vertrekpunt ook de aankomst kan zijn als je in een bepaalde lijn alsmaar rechtdoor zou gaan.
V. Ik heb een vraag over reanimatie. In de film zie je een bal voor het hoofd
met twee lijnen die in verbinding staan met de hersenen en het hart. Als de lijn naar het hart verbroken is dan klopt het hart niet meer. Als men dan gaat reanimeren wordt die lijn dan ook hersteld?
Klik hier voor het antwoord
A. Als het ‘Hartkoord’ verbroken is, zal reanimatie nooit succesvol zijn omdat de verbinding met de Ziel dan permanent is verbroken. Een dergelijke verbreking kan normaal gesproken nooit worden hersteld en de dood van het fysieke lichaam is dan een feit. Waarom reanimeren soms wél levensreddend kan zijn, is afhankelijk van de wijze waarop de hartstilstand tot stand is gekomen (bijvoorbeeld door het uitvallen van orgaanfuncties na een ongeval) maar altijd is er dan nog sprake van een ‘levende’ verbinding tussen hart en Ziel.
V. Ik las drie jaar geleden een artikel over de gevolgen van de Tsunami-ramp. De lokale bevolking zou als de dood zijn voor ‘dwalende geesten’. Het zou gaan om mensen die bij de ramp om het leven waren gekomen en zich daar niet van bewust zouden zijn. Men ziet op het strand vreemde verschijningen, hoort vreemde ‘stemmen’ die schreeuwen om hulp of roepen naar een zoekgeraakt kind. Niet alleen de lokale bevolking maar ook de buitenlandse hulpverleners komen met dergelijke verhalen.
De Aziaten beweren dat het ‘dolende geesten’ zijn. Westerse psychologen zeggen dat dit afkomstig is uit de Post Traumatische Stress-stoornis waaraan de bevolking zou lijden. Kunnen jullie dit verklaren?
Klik hier voor het antwoord
A. Bij dergelijke rampen gebeurt het altijd dat er slachtoffers zijn die door de snelheid en omvang van de ramp dermate worden verrast dat ze zich er niet van bewust zijn dat ze door diezelfde ramp zijn omgekomen. Deze mensen verkeren dan nog in een soort van shocktoestand waardoor ze ‘gevangen’ zitten in hun eigen gedachten.
De gedachte creëert de werkelijkheid! Een dergelijke toestand is te vergelijken met de ‘shocktoestand’ zoals we die kennen vanuit aardse begrippen, met het verschil dat er nu geen fysiek lichaam aan verbonden is. Iemand in een dergelijke situatie kan hierin jarenlang en in zeldzame gevallen zelfs eeuwen verblijven. Toch is de persoonlijke beleving voor het slachtoffer zelf vaak niet meer dan een moment. Voor hen is dat het moment van de traumatische gebeurtenis en in dit geval dus de Tsunami- ramp.
Zodra aan de toestand van verwarring een einde komt en ze beseffen wat er is gebeurd, komt het proces van ‘na het overlijden’ op gang. In de meeste gevallen is er dan hulp vanuit het hiernamaals.
Het hiergenoemde fenomeen heeft altijd al bestaan. Echter door de ijler wordende scheiding tussen leven en dood zijn er steeds meer mensen in staat om hiervan melding te kunnen maken.
V. Een aantal jaren geleden las ik een bericht op de voorpagina van een Landelijk Dagblad waarin een medium waarschuwt om je toch zeker niet te laten cremeren omdat het onzichtbare koord dan te snel afbrandt. Dit zou een verschrikkelijk proces zijn. Het verhaal heeft me enorm aangegrepen en ik ben erg ontzet omdat wij onlangs ons overleden dochtertje ook hebben laten cremeren.
Klik hier voor het antwoord
A. Begrijpelijk dat een dergelijk bericht vele mensen ongerust maakt.
Het is echter niet zo dat bij crematie het ‘onzichtbare koord’ te snel zou ‘afbranden’.
‘Het koord’ zijn overigens twee koorden die verbreken op het moment van overlijden. Daarna hebben ze geen enkele invloed meer op het fysieke lichaam. Toch is het ook weer niet helemaal onzin wat er in dat artikel werd beweerd. Het komt echter (wereldwijd) steeds minder voor dat iemand een dergelijk proces bij het cremeren beleeft. Het betreft dan een psychologisch proces waarbij de overledene zich obsessief met het overleden fysieke lichaam wil blijven verbinden.
Er zijn verschillende oorzaken waarom iemand dit kan beleven, maar er is altijd sprake van een laag ontwikkeld niveau van bewustzijn.
V. Mijn moeder ligt op sterven. Zij is gelovig opgevoed en heeft
zich in haar volwassen leven van iedere vorm van geloof afgekeerd. Ik
heb haar verteld over mijn bijna dood ervaring om aan te geven
dat het leven niet ophoudt na de dood. Hoe verloopt de overgang naar het
hiernamaals voor iemand die ervan overtuigt is dat er niets is na de dood?
Klik hier voor het antwoord
A. ‘Gedachten creëren de werkelijkheid’ is de gulden regel die, hier op aarde, maar vooral ook in het Hiernamaals geldt. Iemand die er diep van overtuigd is dat er absoluut ‘niets’ is na het overlijden, zal na zijn dood dan ook ‘niets’ aantreffen omdat de gedachten ‘niets’ creëren!
Voor sommige mensen is dit letterlijk een ‘eeuwigdurende slaap’. Anderen ervaren een donkere ruimte waarin niets te vinden is en waarin ze geen enkele richting kunnen vinden. Er heerst vaak verbazing, ongeloof, soms angst, over wat er nou eigenlijk gaande is. In sommige gevallen realiseren mensen zich niet dat ze zijn overleden.
Nadat de grootste schrik verdwenen is en men weer even tot bezinning komt, kan een moment van herinnering al voldoende zijn om de donkere ruimte te laten oplossen. Dit kan bijvoorbeeld door een verhaal dat ze tijdens hun leven hoorden over een leven na de dood. Naarmate de gedachten meer ‘ruimte’ scheppen, komt er vanzelf het moment dat ze benaderbaar worden voor verdere hulp.
Als u aan uw moeder het verhaal van de bijna dood ervaring hebt kunnen vertellen en ze heeft dit aangehoord (ze hoeft er niet eens in te geloven), dan is dit vaak al voldoende om een rustige ‘aankomst’ in het hiernamaals te beleven. Vooral ook omdat het proces van sterven – bij een voorbereidende dood - al fasen heeft waarin de stervende (on)bewust op de overgang wordt voorbereid.
V. Kunnen jullie in ‘getallen’ aangeven hoeveel mensen er, na hun overlijden, zich niet van bewust zijn dat ze zijn overleden?
1. Als deze mensen niet weten dat ze dood zijn, is het dan voldoende als je ze zou zeggen dat ze overleden zijn?
2. Hoe werkt dat met die 3%? Leven ze gewoon door op Aarde?
Klik hier voor het antwoord
A. Ongeveer 3 procent.
1. Dit is verschillend en hangt af van de individuele staat van bewustzijn waarin iemand verkeert. Soms volstaat het als ‘iemand’ hen erop wijst dat ze zijn overleden.
2. Sommige wel, maar weer anderen zijn niet benaderbaar omdat ze zich, in een door zichzelf gecreëerde omgeving, voor elke invloed van buitenaf hebben afgesloten. Dit kan bijvoorbeeld door een extreme gehechtheid aan een bepaald vast levenspatroon. Het vastgeroeste leventje zet zich dan na het overlijden, in gedachten, weer gewoon verder (gedachten creëren de belevingswereld!). Deze situatie is te vergelijken met een soort van droomtoestand.
Sommige mensen zitten gevangen in ‘het moment’ van bijvoorbeeld hun eigen traumatische overlijden bijvoorbeeld als gevolg van een gedachtetoestand die ze door onwetendheid of shock zelf hebben gecreëerd en waardoor ze telkens opnieuw weer hetzelfde ervaren.
V. Ik heb gehoord dat mensen op hun sterfbed vertellen dat ze overleden familieleden of vrienden 'zien' die ze komen ophalen of begeleiden. Kunnen jullie dit verklaren?
Klik hier voor het antwoord
A. Zoals wij hier onze dierbaren begeleiden bij het sterven, zijn er ook mensen die dit vanuit het Hiernamaals doen. In een bepaald stadium van een gemiddeld overlijdensproces is de stervende in staat om in 'twee werelden' tegelijk te kunnen waarnemen. Iemand die gaat overlijden kan dan melding maken van contact met dierbaren die eerder zijn overleden.
V. Er zijn vragen die ons bezighouden na het zien van deze film.
Wanneer iemand euthanasie wil, wat is dan het gevolg voor diegene die
hem of haar daarbij helpt? Is het bijvoorbeeld van belang dat diegene zijn eigen medicijnen inneemt? Als ‘ervaringsdeskundige’...als je bewust zelfmoord pleegt, doe je het
dan nog wel?
Klik hier voor het antwoord
A. 1. Er is géén negatief karmisch gevolg voor diegene die (op verzoek van de stervende!) helpt bij euthanasie. Als er bij euthanasie sprake is van het innemen van medicatie en de stervende verzoekt daarbij om hulp, óók dan is er geen negatief karmisch gevolg voor de hulpverlener. Juridisch gezien ligt dit natuurlijk anders. Alleen een arts is, na het volgen van de wettelijke procedures, bevoegd om euthanasie bij een patiënt toe te passen. In heel veel landen is zelfs ook dit verboden.
2. Er zijn vele mensen die zeer weloverwogen en bewust een einde aan hun leven maken.